12 czerwca, w 79. rocznicę śmierci Witolda Hulewicza, przedstawiciele Zarządu Stowarzyszenia uczcili Jego pamięć na cmentarzu-mauzoleum w Palmirach. Złożono kwiaty, zapalono znicz i odmówiono modlitwę.
„Po dziesięciu miesiącach heroicznego męczeństwa został rozstrzelany w Palmirach o świcie 12 czerwca 1941 roku. Tak zginął tłumacz i przyjaciel Rilkego, jednego z największych mistrzów mowy niemieckiej; autor pięknej, pełnej uwielbienia książki o jednym z największych kompozytorów niemieckich – Beethovenie“.
Dnia 12 czerwca 1941 roku o czwartej rano z podwórza na Pawiaku wyjechały ciemnozielone samochody, wioząc 14 kobiet i 15 mężczyzn. Przejechały przez miasto i skierowały się szosą na Modlin. Na 22 kilometrze skręciły w lewo polną drogą, następnie za wsią Palmiry w prawo, w las. W lesie żandarmi ustawili na krawędzi przygotowanych dołów dwudziestu dziewięciu skazanych z opaskami na oczach i skrępowanymi rękoma. Rozległa się salwa. Było święto Bożego Ciała.
Agnieszka Hulewicz-Feillowa
Wśród rozstrzelanych przez niemieckiego okupanta był Witold Hulewicz.
Narodowe Centrum Kultury rozstrzygnęło nabór do programu dotacyjnego Kultura w sieci, finansowanego ze środków MKIDN. 60 mln złotych trafi do beneficjentów w całym kraju na wsparcie i rozwój działalności kulturalnej i artystycznej w sieci czasie epidemii koronawirusa. Wszystkie efekty działań dostępne będą za darmo w Internecie.
Kultura w sieci spotkała się z ogromnym, największym w historii programów dotacyjnych NCK, zainteresowaniem: do programu zgłoszono łącznie 5 948 wniosków na łączną kwotę przeszło 471 mln złotych. Po dokonaniu oceny formalnej i merytorycznej wyłoniono 1 182 zwycięskie projekty. Już w maju rozpoczniemy etap zawierania umów i uruchomimy pierwsze wypłaty dotacji.
Celem programu jest tworzenie warunków dla wzmacniania tożsamości i uczestnictwa w kulturze poprzez finansowe wsparcie realizacji projektów upowszechniających dorobek kultury i zwiększających obecność kultury w życiu społecznym, których odbiór następuje poprzez narzędzia on-line, jak również rozwój przestrzeni umożliwiającej odbiorcom kultury korzystanie z jej zasobów w sieci. Istotnym celem programu jest wspieranie zadań rozwijających kapitał kulturowy odbiorców za pomocą narzędzi internetowych oraz rozwój kompetencji cyfrowych zarówno odbiorców, jak i kadr kultury.
W ramach programu realizowane będą bardzo różne rodzaje projektów:
warsztaty on-line, webinaria, kursy e-learningowe z zakresu edukacji kulturalnej oraz inne działania on-line służące podnoszeniu kompetencji kulturowych ich uczestników oraz rozwojowi kompetencji cyfrowych zarówno odbiorców, jak i kadr kultury – 254 dotacje
wydarzenia kulturalne on-line, m.in.: koncerty, spektakle, czytania, recitale, spotkania z twórcami/artystami; udostępnianie zapisów wydarzeń kulturalnych (w tym: przedstawień, koncertów, wystaw wraz z katalogami); wirtualne oprowadzania, spacery po miejscach kultury – 562 dotacji
udostępnianie i ponowne wykorzystywanie cyfrowych zasobów muzealnych, bibliotecznych, audiowizualnych, zabytkowych oraz archiwalnych – w tym tworzenie stron internetowych lub aplikacji, popularyzujących zasoby cyfrowe oraz działania związane z edukacją w zakresie zbiorów cyfrowych – 89 dotacji
tworzenie stron, gier internetowych, aplikacji mobilnych z dziedziny kultury – 132 dotacje
tworzenie wydawnictw audio-video udostępnianych w formie elektronicznej oraz publikacji książkowych w formie elektronicznej (e-booki, audiobooki) – 145 dotacji
„Liczba blisko 1200 beneficjentów w skali 6000 wniosków, które wpłynęły do NCK, odpowiada standardom innych realizowanych przez nas programów i jest adekwatna do możliwości budżetowych programu. A warto dodać, że 60 mln złotych, które w najbliższych tygodniach będziemy przekazywać na realizację w sieci zwycięskich projektów, to kwota równa rocznej wartości wszystkich pozostałych programów dotacyjnych, którymi zarządza NCK” – zwraca uwagę prof. Rafał Wiśniewski, dyrektor NCK.
W gronie beneficjentów programu znalazło się również Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza, które w ramach projektu złożyło wniosek pt. WITOLD HULEWICZ ON-LINE.
XVI-wieczna Ikona Zmartwychwstania Pańskiego znajdująca się w ikonostasie lubelskiej katedry
„Wielkanoc to nie czas obojętności, egoizmów, podziałów, zapomnienia. Pozwólmy, aby Jezus zwyciężył w naszych sercach, rozproszył ciemności naszej biednej ludzkości i wprowadził nas do swego chwalebnego dnia, który nie zna zmierzchu”
pp. Franciszek
Z życzeniami głębokiego przeżycia Świąt Wielkanocnych, czasu Chrystusowego zwycięstwa.
Niech zwycięstwo Jezusa, będzie nam siłą w codziennej wędrówce.Niech nie opuszcza nas zdrowie i szczęście, pomimo wszystkich przeciwności obecnego czasu.
W związku z wprowadzeniem przez rząd ograniczeń w związku z koronawirusem, niniejszym informujemy, że zarówno biuro Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza nadal pracuje zdalnie i taki stan utrzymany będzie aż do odwołania.
Kontakt w sprawach związanych z działalnością Stowarzyszenia – tel. (+48) 517 817 844 lub e-mail: witoldhulewicz@wp.pl
Kontakt z administratorem strony – tel. (+48) 531 507 527, e-mail: bruski@wp.pl
Przepraszamy za utrudnienia
Zaszufladkowano do kategoriiAktualności|Otagowanokoronawirus|Możliwość komentowania Zdalny kontakt aż do odwołania została wyłączona
25 lutego w olsztyńskim Ratuszu, podczas Gali Dziennikarzy Warmii i Mazur, Romuald Karaś – prezes Stowarzyszania im. Witolda Hulewicza, został uhonorowany Laurem Dziennikarza Warmii i Mazur.
Kapituła Lauru w specjalnej uchwale
podkreśliła zasługi prezesa Romualda Karasia dla Olsztyna i województwa warmińsko-mazurskiego
i postanowiła go przyznać za:
– promocję regionu Warmii i Mazur w twórczości reporterskiej, zarówno pisarskiej, jak i filmowej;
– pracę edukacyjną, wszak redaktor Romuald Karaś jako wykładowca w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego uczył reportażu studentów pochodzących m.in. z Olsztyna i województwa warmińsko-mazurskiego, dla wielu z nich stając się niekwestionowanym mistrzem;
– zaangażowanie w przedsięwzięcia dziennikarskie, realizowane przez Warmińsko-Mazurski Oddział Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Olsztynie;
– troskę o dziennikarzy i literatów, albowiem Laureat był m.in. przewodniczącym społecznego Komitetu budowy domu dla ludzi pióra oraz jest niestrudzonym organizatorem funduszy wsparcia dla twórców – poetów, literatów i dziennikarzy;
– za etyczną postawę żurnalisty, tak bardzo ważną we współczesnych czasach, w których często dominuje karierowiczostwo i zysk za wszelką cenę.
Laudację wygłosił ks. dr Ireneusz St. Bruski, prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Olsztynie, natomiast wręczenia Lauru dokonali: Zenon Złakowski – dotychczasowy laureat Lauru i dr Aleksander Socha – wicewojewoda warmińsko-mazurski.
Laur przyznawany jest co pięć lat, z okazji równych rocznic urodzin Seweryna Pieniężnego (1890-1940), patrona żurnalistów Warmii i Mazur. Dotychczas Laurem uhonorowano dwóch dziennikarzy i pisarzy zasłużonych dla regionu: Erwina Kruka i Zenona Złakowskiego.
Ponadto podczas uroczystości wojewoda warmińsko-mazurski i prezydent Olsztyna odznaczyli Romualda Karasia Złotym Medalem Zasłużony dla Obrony Terytorialnej, przyznanym przez Zarząd Krajowy Związku Oficerów Rezerwy RP im. Marszałka Józefa Piłsudskiego za zasługi na rzecz obrony dobrego imienia mjr. Henryka Sucharskiego i Żołnierzy Westerplatte.
Całość dopełnił koncert w wykonaniu Natalii Kovalenko (sopran), Aleksandra Czajkowskiego-Ładysza (bas) i Jarosława domagały (fortepian), który rozpoczęto od wspólnego zaśpiewania Czcigodnemu Laureatowi „200 lat”…
Drogiemu Prezesowi, serdecznie gratulujemy oraz życzymy długich i twórczych lat życia w służbie Słowu na niwie polskiego reportażu.
W związku z przypadającą w bieżącym roku 125. rocznicą urodzin Witolda Hulewicza, Stowarzyszenie ogłosiło rok 2020 – Rokiem Witolda Hulewicza.
Jak podkreśla Romuald Karaś – prezes Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza – Rok ma na celu większą popularyzację postaci Witolda Hulewicza, zarówno w kraju, jak i poza granicami Polski. W bieżącym roku odbędzie się także jubileuszowa, 25. edycja wręczenia Nagród im. Witolda Hulewicza.
Witold Hulewicz, pseudonim literacki Olwid, pochodził z rodziny ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych. Urodził się 26 listopada 1895 roku w Kościankach koło Wrześni. W wieku osiemnastu lat został wcielony do armii pruskiej i walczył na froncie zachodnim I wojny światowej we Francji i w Belgii. W okopach tłumaczył na język polski przemycane wiersze pacyfistów niemieckich. Współredagował z braćmi dwutygodnik „Zdrój”, pismo literacko-artystyczne o nowatorskim w Polsce ekspresjonizmie. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W 1921 roku debiutował tomem poezji Płomień w garści. Należał do organizatorów wydawnictwa Ostoja w Poznaniu, promującego pisarzy polskich i zagranicznych.
Niesłychanie twórczy okres przypada na pobyt Witolda
Hulewicza w Wilnie w latach 1925-1935. Redaguje wówczas „Tygodnik Wileński”
pismo o ogólnopolskim charakterze. Sprawia, że Juliusz Osterwa przenosi z
Warszawy do Wilna swój słynny teatr Reduta. Zakłada Związek Zawodowy Literatów
Polskich w Wilnie. W Klasztorze Bazylianów odnajduje Celę Konrada, w której był
więziony Adam Mickiewicz. Miejsce to służy cotygodniowym spotkaniom –„Środy Literackie”.
Impreza ma charakter ogólnopolski a nawet międzynarodowy.
Witold Hulewicz jest organizatorem rozgłośni
wileńskiej Polskiego Radia. Zatrudnia dwu świetnie zapowiadających się poetów:
Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Czesława Miłosza. W 1928 roku rozgłośnia
wileńska nadaje pierwsze polskie słuchowisko autorstwa Hulewicza „Pogrzeb Kiejstuta”. Jako
tłumacz głównie literatury niemieckojęzycznej zasłużył się szczególnie
przekładami twórczości Rainera Marii Rilkego, jednego z
największych mistrzów słowa. Brał czynny udział w organizacji koncertów
Beethovenowskich na Kresach.
Po przeniesieniu się do Warszawy kierował działem
literackim w Polskim Radiu. Jego zasługą było stworzenie Teatru Wyobraźni jakim
był Teatr Polskiego Radia. Słuchowiska pisali wybitni twórcy na czele z
Jarosławem Iwaszkiewiczem i Jerzym Szaniawskim. W 1939 roku przemawiał przez
radio do żołnierzy niemieckich oblegających Warszawę apelując do ich sumień.
Stał u boku prezydenta Stefana Starzyńskiego w trakcie obrony stolicy. 10
października 1939 roku rozpoczął redagowanie i wydawanie tygodnika „Polska
żyje”. Aresztowany i więziony na Pawiaku przeszedł tortury w katowni Gestapo na
Szucha. Nikogo nie zdradził. 12 czerwca 1941 został rozstrzelany w Palmirach.
Twórczość Witolda Hulewicza jest bardzo różnorodna. W
Wilnie wydał tom wierszy Miasto pod chmurami,
tom szkiców kresowych Gniazdo żelaznego wilka. Efektem
fascynacji dźwiękiem był tom Sonety instrumentalne. Beethovenowi
poświęcił piękną opowieść Przybłęda boży. Dziedzina
tłumaczeń to duża biblioteka.
Dr Edward Wojciech Stańczak, wiceprezes Stowarzyszenia im. Witolda Hulewicza, został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Wręczenie Krzyża w imieniu Prezydenta RP Andrzeja Dudy dokonał dr Jarosław Szarek, prezes IPN, 13 grudnia 2019 roku, w Narodowym Instytucie Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie.
W gronie odznaczonych znalazło się 50 zasłużonych działaczy opozycji antykomunistycznej z lat 1956-1989; ośmiu z nich odznaczenie przyznano pośmiertnie.
Gratulujemy!
Edward Wojciech Stańczak – ur. w 1949 roku w Warszawie, był nauczycielem w IX LO przy ul. Koszykowej oraz pracownikiem naukowym Biblioteki Narodowej. W latach 1967-1970 utrzymywał kontakty z konspiracyjną organizacją ,,Ruch” działającą w Łodzi, Warszawie i kilku innych miastach w kraju.
Od roku 1975 znajdował się w operacyjnym zainteresowaniu SB w związku z wykonaniem i kolportażem ulotki o wrogiej treści antypaństwowej. Dnia 6 maja 1982 roku Edward Stańczak, wówczas nauczyciel akademicki (adiunkt) w WSP w Częstochowie, za kontynuowanie działalności w nielegalnym Niezależnym Zrzeszeniu Studentów oraz kolportaż wrogich ulotek został internowany na wniosek Wydz. III KWMO w Częstochowie. Do 7 czerwca 1982 roku przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Łupkowie. Po zwolnieniu z internowania przeciwko niemu została wszczęta sprawa karna w Sądzie Rejonowym w Częstochowie za zorganizowanie akcji protestacyjnej studentów Wyższej Szkoły Pedagogicznej, polegającej na znieważaniu symboli międzynarodowego ruchu robotniczego oraz rozpowszechnianiu ulotek zawierających informacje o proteście przeciwko stanowi wojennemu. W dniu 28 października 1982 roku zapadł wyrok uznający winnym Edwarda Stańczaka. Na podstawie art. 46 ust. 2 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 roku o stanie wojennym został skazany na karę 1 roku 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat oraz na karę grzywny.
Zaszufladkowano do kategoriiAktualności|Możliwość komentowania Wiceprezes Edward W. Stańczak odznaczony została wyłączona
Kontynuując przeglądanie strony, wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookies. więcej informacji
Aby zapewnić Tobie najwyższy poziom realizacji usługi, opcje ciasteczek na tej stronie są ustawione na "zezwalaj na pliki cookies". Kontynuując przeglądanie strony bez zmiany ustawień lub klikając przycisk "Akceptuję" zgadzasz się na ich wykorzystanie.
